مثنوی نایین

مثنوی نایین

به نایین بگو قلب ایران زمین
که نی ناله‌ها دارد آنجا یقین
که زینت بدو داده عاشورگاه
ز غارت چو قلعه نگردد تباه
در قلعه را باز محکم ببند
که دل‌ها شده از غمش دردمند
به نایین زیبا جدید و قدیم
ز سرداب عبایی بیار ای نسیم
از آن مسجد جامع اولین
که دل می‌برد از همه متقین
چهل چله باز از چهل دختران
به بازار نایین, بلند اختران
برو خواجه تا مسجد خواجه باز
که گل می‌کند عشق راز و نیاز
برو مسجد مغربی با وضو
کز آنجا رسی تا دل چارسو
از آن طاق ضربی از آن گنبدی
فرو ریخته قسمتی از بدی
برو در مصلی نمازی بخوان
ز تاریخ آنجا فرازی بخوان
که ایوان در ایوان آن دیدنی ست

چو گل در گلستانه بوییدنی ست

تیمورزمانی

١٤٠٢/٠٥/١٧