شعر زبان

زبان

لهجه و لحن و زبان نعمت و شهد و شکر است
معنی واژه چه گویم که از این خوبتر است

فارسی را به مثل باز بخوان در دری
آذری آتش عشق است و چو سحر سحر است

عربی قول خداوند و زبان قران
به لغاتی ز خدایی که مخاطب بشر است

لاری و کردی و تاتی و بلوچی, آسی
شکر اندر شکر اندر شکر اندر شکر است

شرط انصاف نباشد که از آن در دری
(همه گویند ولی گفته ی سعدی دگر است)*

شهر یار آمده با شعر همای رحمت
حافظ از کوچه ی معشوقه خود در گذر است

محتشم باز عزادار و به زانوی ادب
تا قیامت به در آل علی (ع)نوحه گر است

سخن از گویش و لفظ است و زبان و معنا
همه ابنای بشر هم به زبان مفتخر است

منطق الطیر بیاموز که در ملک سلیمان پرسم
هدهد ما مگر از ملک سبا بی خبر است

همه اسرار زبان است و همه راز مگو
همه از فضل خداوند و همه معتبر است

در شهوار منه در کف هر دزد و گدا
دست بیگانه چو افتاد زبان در خطر است

عشق , سرواژه ی زیبای همه اسرار است
این نظرها نظر عاشق صاحب نظر است

جز وکالت , به زبان, شهرت تیمور زمان
بنده ی عشق ببین صاحب چندین هنر است

کمترین است و به شکرانه زبانش الکن
شاعر آذری از دوری تو در به در است

تیمور زمانی
١٤٠١/١٢/٢٢

*این مصرع از (رهی معیری) است